در سرزمين سامورايي‌ها

در سرزمين سامورايي‌ها

هاله قشقايي، تورليدر ايراني كه از 10 سال پيش در يوكوهوماي ژاپن زندگي مي‌كند ژاپن را جامعه‌‌‌‌‌‌‌‌اي اخلاقي مي‌داند
جاذبه‌هاي گردشگري: هاله قشقايي، يك زن ايراني است كه از حدود 10 سال پيش در يوكوهوماي ژاپن زندگي مي‌كند.
وي كه در ايران تورليدر بوده است در يكي از اين سفرها با مردي ژاپني به نام كازو آشنا مي‌شود و پس از آنكه كازو به دين اسلام گرويد، با وي ازدواج كرد و راهي ژاپن شد.
او كه به زبان انگليسي و فرانسه مسلط است، در مدتي كوتاه زبان ژاپني را هم ياد گرفت و توانست به راحتي با محيط اطراف خود رابطه برقرار كند.
او جامعه ژاپن را جامعه‌اي اخلاقي مي‌داند. جامعه‌اي كه در آن آدم‌ها به شدت مقيد به مسايل اخلاقي، متعهد و فعال هستند. به هيچ وجه دروغ نمي‌گويند و از صبح تا شب در حال كار و تلاش‌اند.
از طرفي با اينكه پس از جنگ جهاني دوم هجوم همه‌جانبه فرهنگ كاپيتاليستي به اين سرزمين شروع شد اما هنوز بسياري از آداب و رسوم و فرهنگ شرقي خود را حفظ كرده‌اند. ژاپني‌ها به شدت به خانه و خانواده پايبند هستند. فساد و رشوه‌خواري در ادارات آنها جايي ندارد و اگر احيانا چنين مسايلي اتفاق بيفتد و مردم متوجه بشوند معمولا قبل از تنبيه فرد خاطي، خود او خودش را مجازات مي‌كند.
هاله در ادامه مي‌گويد: «البته رگه‌هايي از فرهنگ مردسالاري و يا ريا كه پيامد منفي جامعه اخلاقي است، در اين جامعه نيز ديده مي‌شود. براي مثال او مي‌گويد: «مردان ژاپني يواشكي و زير چشمي به زنان نگاه مي‌كنند.»
او مي‌گويد كاري كه باعث شد او به راحتي وارد جامعه بشود تدريس زبان انگليسي بود و چون خودش يك غيرانگليسي بود كه چنين زباني را ياد گرفته بود و حالا تدريس مي‌كرد بسيار موفق‌تر از مدرسان انگليسي بود. در اين كلاس‌ها بود كه با تعدادي از اساتيد و شاگردانش رابطه دوستانه برقرار كرد و كم‌كم وارد زندگي ژاپني‌ها شد.
هاله مي‌گويد:‌ «در يوكوهاما تنها يك تاجر فرش ايراني وجود دارد كه همراه خانمش در ژاپن زندگي مي‌كند.»
او مي‌گويد: «متاسفانه اين تاجر ايراني فرش‌هاي ايراني را به نام فرش‌هاي تركي مي‌فروشد و وقتي دليل آن را از او مي‌پرسم كه چرا چنين كاري مي‌كني؟ دليل آن را اين مي‌داند كه فرش‌هاي تركيه در ژاپن هواخواهان بيشتري دارد. اين در حالي است كه از طرفي كشورهاي پاكستان، هند و چين با تقليد نقشه‌هاي ايراني و قيمتي ارزان‌تر، فرش‌هاي خود را به نام فرش‌هاي ايراني مي‌فروشند.»
او از علاقه ژاپني‌ها به گبه هم مي‌گويد. به طوري كه وقتي هنوز بر سر دار است، گبه را مي‌خرند.
هاله مي‌گويد تمام تلاش او و شوهرش كازو اين است كه بتوانند يك خانه 50 متري بخرند و هنوز نتوانسته‌اند

هاله تقريبا هر دو سه سال يك بار به ايران مي‌آيد و چيزي كه بيشتر از همه او را اذيت مي‌كند گراني،‌تورم، فقر و بيكاري است كه به عيان در جامعه ايراني ديده مي‌شود

او مي‌گويد در ژاپن اين طور نيست كه هر سال 30 تا 40 درصد بر اجاره‌خانه‌ها افزوده شود. يا اين همه آپارتمان خالي وجود داشته باشد و آنها را اجاره ندهند.
او وجود چنين چيزي را در ژاپن غيرممكن مي‌داند. صاحبان خانه‌ها يا بايد آنها را بفروشند يا اجاره بدهند يا به دولت ماليات بدهند. قضيه نظارت در ژاپن بسيار قوي است و هيچ كس نمي‌تواند كار خلاف انجام دهد.
قشقايي، مي‌گويد: «با اينكه آنها سال‌هاست اجاره‌نشين هستند و هنوز نتوانسته‌اند خانه بخرند اما اجاره خانه در اين ده سال تغيير آنچناني نكرده است.»
او از منبع ايراني‌هايي مي‌گويد كه براي كار به آن كشور آمدند. به نظر او بسياري از آنها آدم‌هاي شريفي بودند كه به علت فقدان كار در ايران به ژاپن آمدند و باز هم به علت عدم توجه دولت و پيدا كردن راهكار قانوني، بسياري از آنها قاچاقي آمدند و در اين راه در موارد زيادي كلاهبرداري‌هايي انجام شد.
در اين بين افراد نابابي هم‌چون حسين گوريل هم بودند كه با وارد شدن به ژاپن سريع جذب ياكوزا - باند قاچاق ژاپن شدند - و باعث سياه‌نمايي جامعه ايراني در ذهن جامعه ژاپن شدند كه اين قضيه به مرور زمان كمرنگ‌تر شد

برگرفته از
http://www.chn.ir/news/?section=1&id=8410