كتاب هنر ژاپن منتشر شد

كتاب هنر ژاپن منتشر شد

در استقبال از همايش بين المللي طبيعت در هنر شرق، كتاب هنر ژاپن منتشر شد.
مولف : جوان استنلي بيكر مترجم : نسترن پاشايي ويراستار: ع . پاشايي صفحه آرايي:عليرضا سياوشان طراح جلد: مهران زماني نمايه : آقانور خيشوند چاپ اول : بهار 1384 شمارگان : 1500 نسخه ليتوگرافي : ترمه چاپ : رامين

كتاب "هنر ژاپن" نوشته جوان استنلي بيكر، ترجمه نسترن پاشايي در استقبال از همايش بين المللي طبيعت در هنر شرق منتشر شد.
نويسنده اين كتاب در هفت فصل به هنر ژاپن از ماقبل تاريخ تا ژاپن مدرن پرداخته است.
اين كتاب همچنين حاوي نقشه ها، كتاب شناسي، واژه نامه، نمايه و تصاوير رنگي مربوط به ژاپن است.
در مقدمه اين كتاب آمده است: «روي سخن اين كتاب با خوانندگاني است كه براي اولين بار به هنر ژاپني رو آورده اند. در آن برخي از نوآوري هاي هنري مهمتري معرفي مي شود كه در خاك ژاپن پديد آمده اند...

مقصود از جنبه هايي كه انتخاب شده اند نشان دادن گستردگي و انعطاف پذيريِ روحِ هنري ژاپن است كه در برابر تهاجم فرهنگي پياپيِ قاره ايستاده. بسيار انتخاب گر و سازگار بوده و نشان داده كه مي تواند از نو ريشه هاي هنري خود را كشف كند. مقصود ديگر كتاب شناختن جنبه هايي از روح ژاپن است كه در فرمهاي هنري شكل گرفته است...»

گفتني است اين كتاب در شمارگان 1500 نسخه به همت انتشارات فرهنگستان هنر منتشر شده است.»
هنر، حاص ذوق، حس زيباشناختي هنرمند، تجربه‌ها و آموخته‌هاي اوست. هنرمند در اين مسير، در تعامل با هنر و دانش اقوام و ملل ديگر بر تجربة خود مي‌افزايد و افق ديد خويش را مي‌گستراند و از اين رهگذر آثار و انديشه‌هاي هنري به منصة ظهور مي‌رسد و ميراث هنري شكل مي‌گيرد. اين ميراث هنري جلوة تلاش هنرمندان، انديشمندان و انسان‌هايي است كه در آفرينش اثري زيبا سهم داشته‌اند در واقع آنچه به عنوان دست ساخته‌اي انساني در قالب يك تابلو نقاشي چشم‌نواز، بنايي عظيم، مجسمه‌اي زيبا و خطوط اسرارآميز خودنمايي مي‌كند، تحت تأثير انگاره‌ها و انديشه‌هاي رايج در تمدن‌هاي گوناگون بشري است. مهم آن است كه اين ميراث شناخته شود و ابعاد گوناگون هنري، فلسفي، تاريخي، جامعة شناسي، انسان‌شناختي و... آن تحليل و بررسي شود.

بر همين اساس فرهنگستان هنر مي‌كوشد بر مبناي رسالتي كه در نشر، ترويج و حمايت از هنر بر عهده دارد، علاوه بر برپايي همايش‌هاي بين‌المللي، هم انديشي‌ها و نمايشگاه‌هاي مختلف، با انتشار مجموعه آثاري در حوزه‌هاي گوناگون هنر پاسخگوي نياز هنرمندان و محققان باشد.

معرفي انديشة هنري تمدن‌هاي كهن و ماناي مشرق زمين كه در دوره‌هاي گوناگون تاريخي در ارتباط و تعامل - تأثيرپذيري و تأثيرگذاري - با فرهنگ، هنر و تمدن ايراني بوده است، يكي از حوزه‌هاي كاري انتشارات فرهنگستان هنر است كه در اين زمينه چندين جلد كتاب را آماده نشر كرده است.

از اين مجموعه قبلاً «هنر جنوب شرقي آسيا» و «نگارگري و معماي بودايي» منتشر شده و اميد است كتاب حاضر نيز كه دربارة هنر ژاپن است، براي محققان و هنرمندان مفيد است.

انتشارات فرهنگستان هنر

بهار 1384

روي سخن اين كتاب با خوانندگاني است كه براي اولين بار به هنر ژاپني رو آورده‌اند. در آن برخي از نوآوري‌هاي هنري مهم‌تري معرفي مي‌شود كه در خاك ژاپن پديد آمده‌اند. هدف اين نبوده است كه كتاب جامعي در اين زمينه باشد؛ از اين رو شامل برخي جنبه‌هاي مهم خاصي از هنر و سنت‌هاي آن نمي‌شود كه از آن جمله‌اند سنت‌هاي مهمي كه در يك زمينه‌ي اجتماعي آن‌ها را كامل‌تر و بهتر مي‌توان ديد، مانند تئاتر نو (NŌ) و كابوكي (KabŪki) و رقص‌ها (كه برخي از آن‌ها از خاستگاه‌هاي پولينزيايي كهن گرفته شده‌اند) و نيز دستاوردهاي عظيم شمشيرسازها و مينياتورسازها.[1] منظور از جنبه‌هايي كه انتخاب شده‌اند نشان دادن گستردگي و انعطاف‌پذيري روح هنري ژاپن است كه در برابر تهاجم فرهنگي پياپي قاره ايستاده، بسيار انتخاب‌گر و سازگار بوده و نشان داده كه مي‌تواند از نو ريشه‌هاي هنري خود را كشف كند.

مقصود ديگر كتاب شناختن جنبه‌هايي از روح الهي ژاپني است كه در فرم‌هاي هنري شگل گرفته است. هنرمندان خصوصاً تا دوره‌ي موروماچي (Muromachi) اغلب با انديشه‌هاي اساساً ناسازگار بيگانه كار مي‌كردند و آن‌ها را تعبير مي‌دادند به نظر من اين چالش بزرگ‌تر از توسعه‌ي آزادانه‌ي سنت‌هاي هنري بومي است. گرفتن و تغيير دادن مداوم تأثيرات گوناگون (خواه از كره و چين و درياهاي جنوب و خواه از اروپا يا آمريكا) دستاورد يكّه‌ي ويژه است. به طور كلي فرهنگ ژاپني را مي‌توان به صدفي مانند كرد كه به روي حمله‌هاي مكرر اقيانوس باز مي‌شود و دانه‌هاي شن قاره‌يي را به مرواريد بدل مي‌كند. اين تبدلات آشكارا سليقه‌هاي ژاپني را منعكس مي‌كنند؛ اما مهم‌تر اين است كه آن‌‌ها نوع خاصي از دريافت را نشان مي‌دهند: تشخيص الگوهاي سازگاري امكان‌پذير است و اين‌ها هنگامي ظاهر مي‌شوند كه هنر ژاپني انگيزه‌هاي نوي را مي‌پذيرد. از آنجا كه اين الگوها بازتابي از ويژگي‌هاي فرهنگي يا قومي‌اند باقي مي‌مانند اگرچه در خاستگاه و ژانر يا زمان نشان تفاوت‌هايي هست.

---

1- اينجا مقصود از «مينياتور» نقاشي مينياتور نيست، بلكه هنر ساختن چيزهاي كوچك يا در قطع كوچك است مثل هاكونيواف بون سايي، بون‌كي، بون سكي، نتسوكه، و مانند اين ها.

برگرفته از

http://www.iranartnews.com/modules.php?name=Sections&op=printpage&artid=48